Çorak arazilerde volta attým yýllarca, Verimsiz sevdalar gördüm, Kuruyan yaprak misali insanlar. Rüzgar da savrulurken mecalsiz ruhsuz bedenim, Kurtuluþ çölde bir damla su kadar, Yakýn deðilken kavrulmuþ hayat damarýma, Ansýzýn gökten düþtün, Saðanak saðanak topraðýma.
Kýrdým çelik kabuðumu gün ýþýðý göründü, Koþtum dað tepe umarsýz ve çocukça. Ilýk bir meltem okþadý yanaðýmý, Gamzeme bir öpücük kondurdu kelebekler. Anne kucaðý kadar sýcak ve samimi, Gönül telime dokundu cennet kokan o eller.
Gün oldu devran döndü, Söndü yanan kandiller. Kýzýla çalan mehtaplarda tükendik, Zifiri gecelerde tükettik, Katre katre sevdalarý. Kayboldu bende yüzün, yitip gitti Çaresizliklerde yön bulduðum Deniz feneri gözlerin. Anlamý yoktu veda ederken sarfedilen Temenni dolu sözlerin.
Bu döngü, kýsýr döngü, Dün yoktum, bugün varým, Yarýn yok olacaðým. Bir avuç can suyuyla bir daha doðacaðým.
Mehmet HÜSELEKOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
mhuselekoglu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.