BUSBULANIK

Çýðýrtkan insanlarýn baðýrtýsý terminalde,
Kavak yelleri estiriyordu yorgun duvarlarda.
Ýnekler; öküz olmuþ, kokuþmuþ arenalarda,
Deðiþmiþ cinsellikler, boðazdan yukarýlarda.

Ortalýkta dolaþan eli demlikli çaycýlar,
Aðýzlarýný açýp bu duruma bakakaldýlar.
Ya o oturakta yatan bilinçsiz sarhoþlar,
Saða sola nara atarak harman savurdular…

Terminaller, vurguncudan geçilmez olmuþ,
Kaynar kazanlarda insanlar buharlaþýr olmuþ,
Uyuyanlar, parasýzlýktan sýkça sarýlýr cebine,
Bir kýsmý da çöker, yanýk kazanýn dibine.

Cin ve þeytan gibi paralýlar sahada us uyanýk,
Bin bir çeþit insan koþuþturuyordu baðrý yanýk,
Sevinç, üzüntü; yaþam, ölüm; çile, sefa, vefa…
Renksiz bulutlarla uçuþuyordu busbulanýk.

Cimri zenginler var oldu, tarihler boyunca,
Ýnfak etmesini bilmediler, yaþamlarý boyunca,
Ahiret ve dünya mücadelesini zihinlerinde,
Kaybetmiþlerdi imaný kazanacaklarý yerde.

Hýrsýzlýk büyük suçtur, neden bilir misin?
Ýbretlik dünyada payýný hemen alýr mýsýn?
Zenginler infak etmezlerse karný aç insanlar,
Karnýný dizlerine çekerek acýyla sabahlarlar,
Ýþ, aþ bulamazlarsa umutsuz dünyalarýnda,
Çocuklarý için ölüm kalým mücadelesi verirler,
Anlamsýz hayatlarýnýn, daracýk boðazlarýnda…

19.09.1992
Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın: