SUSTUM

Konuþmak, her þeyi yýkmak belki de içimde alevlenenler.
Ama sustum.
Yapabildiðim deðil ama,yapabileceðimi düþündüm,
Ve sustum.
Avaz avaz baðýrmak, haykýrmak,belki de içimi çeke çeke aðlamak gelirken içimden,
Ben sadece sustum.
Tek çare buydu,bunu gördüm çünkü.
Her þeyden býkmýþ,nefretimi nereye akýtacaðýmý düþünürken,
Sebebini sordum kendime,boðazým düðüm düðüm
Sustum.
Geçen onca yýl,geriye baktýðýnda bir çok þey,bir çok aný,
Ama yanýmda kimseyi göremediðim için,
Vurdum,kýrdým,döktüm, haykýrdým kendime,
Canýmý yaktým bu diðerlerinden kötü olamazdý ya,
Yine sebep dedim bunlara,cevap bulamayýnca,
Sustum.
Küfrettim,sataþmak geldi içimden gördüðüm herkese.
Mutlu insan görmek istemedim,
Hýçkýrýklarla koþmak,koþmak deli gibi koþmak geldi içimden.
Bunu bile yapamadým neden dediðimde,
Ben yine sustum.
Konuþmak isterken her þeyi,
Anlatacak,kusulacak o kadar kýzgýnlýk,kin varken ben hep sustum..

Yoktu çünkü beni dinleyecek birisi,
Yoktu çünkü konuþmamý anlayacak birisi,
Ben konuþmaktan çok duymak isterken,
Karþýmda ne dinleyecek,ne konuþacak kimse yoktuuuuu.
Bunlarý yaþarken,kendimden nefret etmeye baþlarken,
Herkese her þeye lanet okurken,
Hiç kimse yoktu.
Ve ben yine yuttum, istemesem de ben yine SUSTUM.
Yaþadýðým her âna,her güne,herkese,kendime beddua okuyarak…

Sosyal Medyada Paylaşın: