ihtiyar gençliğim...

Bir sýr oldun senelerce sakladým seni,
sendeymiþ o ahenk,gökkuþaðý umut...
En sonunda alýp gittin yorgun gölgemi,
baþýmda bir akbaba simsiyah bulut...

Kalem tutan ellerim feryadý figan,
seni soruyorlar yabancý kapýlarda...
Bilmem bu gönlümdeki kaçýncý heyelan,
þiirlerim bir kuþun kanatlarýnda...

Dünya döndükçe duracaðým ayný yerde,
ama durmayacak biliyorum bu hain zaman...
Gözümün önünde bir kara perde,
perdenin arkasýnda zifiri katran...

Kalbimde eskimiþ viran bir bahçe,
sükuta gebe kalmýþ düþlerim...
Yüzümdeki her umut aslýnda sahte,
duyarken saðýr kulaðým,bakarken kör gözlerim...

Bu hikayenin yazarý benim,
acizi de benim,kahramanýda benim,
bir þiirden bile daha dertliyim,

Yazýyorum enginlere sýðmayan bedbaht halimi,
kendi içimde buluyorum birden...ihtiyar gençliðimi...
Sosyal Medyada Paylaşın: