Kirpiðimin ucunda sessiz sessiz çaðlayan ýrmak, bu akan her bir damla ne zaman son bulacak, bunca yarayý lokman hekim bile saramayacak, bir hücrede karanlýklar içinde yitiyorum biçare...
Nereye gidiyorsun diyor içimden bir ses, sanki her seferinde aldýðým en son nefes, kaderim bülbüle hasret,ateþten kafes, limaný olmayan gemilere yarenim biçare...
Rüzgarýn savurduðu bedeviler bile benden mutludur, hayatýn bana sunduðu bir ömür mutsuzlukmudur, belkide bu isyan yalnýzlýk korkusudur, gülenlerin içinde gülmüyorum biçare...
Hayat herkese gülistan bana oyun bozan, kaderimi hergün biraz daha acýlý yazan, ENGÝN rüyasýnda bile güldüyse yalan, kýzýl aðaçlarýn yapraklarýna sürüp yüzümü gidiyorum biçare... Sosyal Medyada Paylaşın:
Kelâm İşçisi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.