beni bu sabah kaldýrmýþým iki kolumu da, tutunmuþum açýk bir kapýnýn üst pervazýna gibi düþün beni bu sabah, bir turna …
geçen yüzyýlýn ortasýnda yazýlmýþ bir romanýn arka sayfasýndan baþlamýþým sanki okumaya da anlamadýðým bir cümleye gelip saplanmýþým gibi köþesinden yapraðý özenle katlarken, düþün beni
/sancýlý doðumlarýma giderken, yol yolumun yarýsý/
gökyüzünde felsefe kuþlarý kanatlarýný çýrparken takýlmadan mavinin bilinmez katlarýnýn derinliðine bir yaným kuþbakýþý ah, kulaçlar boyu yükselirken masamýn baþýnda gülümsüyorsun gibi bu sabah.
beni, hemen þimdi býrakmýþým kendimi boþluða da gölgesi sana vurulmuþ bir bulutun dudaklarýnda gibi düþün beni þimdi , bir gökkuþaðýnda …
yeni öðrendiðim okul þarkýsý, tellerinde bozuk düzen karýþtýrarak kumlarý sahilden, dalgalarýný denizlerin topladýðým her istiridyenin içinde bir inci tanesi mum hangisini aydýnlatýyorsa orada bulmuþ rengini
/hiç karþýma çýkmamýþ bu karanlýklardaki tünelin ýþýðý/
mücadelem yaþamaktan yana, özgürlük aklýmda deðil nelere gülüp aðlayacaðýz, neden olacak ölümlerimiz okunmamýþ hangi kitap, oynanmamýþ oyunlar seni çýkaracakmýþ bir gün karþýma, düþünür gibi düþün beni
beni yarýn mesela göbek baðýmdan hala baðýmlýyým da sana atmaya çalýþýrken ilk adýmlarýmý, yeryüzü ayak altýnda gibi düþün beni yarýn sabah, vurma …
Cevat Çeþtepe
Sosyal Medyada Paylaşın:
uzungemici Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.