SUSKUNLUĞUN ŞİİRİ

Gecenin orta yerinde,
Küskün bir dal hýþýrtýsýyla titreyen.
Ve ürkütülmüþ masal yalanlarýna kanmýþým.
Meðer bir dirhem siyah içinde,
Bin batman beyaz arayanmýþým.
Þimdi;
Doðruluyor sessizliðin busesi,
Biraz hýrçýn, biraz yaralý yanýndan.
Hayli zamandýr,
Kuruyan göðsümde titrer oldu,
Zinciri paslý bir okyanus sancýsý.
Hayli zamandýr,
Telefuzu zor sözcükler seçiyorum.
Özgürlüðüne özeniyorum mavi göklerin.
Ölümlerin en güzeliyle gelmek gibi,
Hayaller kuruyorum.
Ýznin olursa artýk,
Gecenin tam orta yerine,
Küskün bir dal hýþýrtýsýyla sokulmak istiyorum.
Artýk;
Ne çýð düþüyor gecelerine bir adamýn,
Ne aðlýyor gidenlerin ardýna.
Sadece ayrýlýðýn gülü dikmek kaldý diyor,
Kan damlayan parmaklarýyla.

Hayli zaman oldu,
Mavi ýþýða rehin düþler ortasýnda uyanmayalý.
Ve bir þiir vaktinde, yüklemsiz mýsraya,
Ardý sýra üç nokta býrakmayalý.
Ellerini ver bana, ellerin terimin tarihçesi.
Üç dað güneþi,
Üç þivan çiçeðidir her gece yutkunuþun tek sahipçesi.
Þimdi;
Gözlerinin deðdiði her yerin tapusuna, gözyaþýmla imzalar býrakýyorum.
Ve geç kalýþýma inat bu vuslatýn her adýmýna bir kördüðüm atýyorum.
Yarým kalan romanlarýn son tümceleri sen ve benmiþim meðer,
Artýk deðiþti matematiði bu aþkýn,
Biliyormusun, ayrýlýk artý umut hep sen eder

Hayli zaman olmuþ,
Gülen bakýþlarýyla bir kadýný anlatmayalý.
Önsözü çoktan yýrtýlmýþ bir kitap içinde.
Öyle dalgýn, öyle dargýn bakarak.
Hayat diyordu, arefesidir tüketilmiþ bir cezanýn.
Ve kadýn dediðin sancýsýdýr tüm azanýn.
Þimdi tüm kelimlerin firarýnda.
Kendimi ölümlere ihbar ediyorum.
Ýntizar ediyorum sensiz yanlarýma.
Ve adýndan sonra
Kývrýlýyorum sessizliðin ayak ucuna.

Þimdi ;
Gecenin orta yerinde,
Küskün bir dal hýþýrtýsýyla avunan bu halimin,
Hangi dildedir tercümesi.
Söylesene...
Þimdi;
Bu ölüm ürküten yutkunuþlarýn,
Hangi soluk boðumundadýr hecesi.
Gizlerim vardý benim
Gamzemin kývrýmýnda gülmek diye çýrpýnan.
Þimdi yüzümün coðrafyasýnýn her karesi mayýn.
Hey sevinçin çocuklarý gözlerimin kapýlarýný çalýp çalýp kaçmayýn.
Artýk her þeyimi erteliyorum, diyorum.
Çatýlýyor kaþlarýn.
Susuyorum, eðiyorum baþýmý göðsümün paraleline.
Sen,
Umut diyorsun çocuðudur vuslatýn,
Peki söylesene!
Kim susturacak içimde azgýnlaþan sancýlarýmý.
Gerisi,
Ya sen ya da illede sen iþte.
Gerisi batýk bir kenttir gözlerimin denizinde.
Biliyorsun yüzemiyorum.
Aha tam þuramda bir þey var,
Onu senden baþkasýna diyemiyorum.

Engin Badem
-acemiþair-
Sosyal Medyada Paylaşın: