DENİZ BİTTİ…

Tükenen þiirler deðil;
Baharlarýmdý.!
son çýðlýklarýydý, gülmeyen bahtýmýn
ayaklarý dýþarda kalmýþ gecelerimdi,
umutlarýmdý; en çocuksu, en AÞK..

Beni en çok gözlerim anladý
Benim için bir tek onlar aðladý…
Ki bizi onlar buluþturmuþtu bir güneydoðu haziranýnda
Onlar beklemiþti seni yorgun yolculuklar sonrasý
Ýlk onlar dokunmuþtu aþka…

Verilen tek yaþama kumar oynadým,
kaybettim
Deniz bitti

Kumsalýn dudaklarý çatlak,
Dalga seslerini yitiren martýlar aç
Tekneler yalnýzlarý oynuyor
Palamarlar; ahraz ve zebani kýlýklý
Bahar hiç gelmeyecek gibi…

Bitmeyecek sandýðýmýz deniz bitti, bitti…
Bir palamar kadar olamadým
Koptu yaþam b/aðlarým
Güneþ batmak üzere
Oysa ne çok severdim günbatýmýný,
Bu sahilde ne güneþler batýrdým hayalinle
Bu sevda batmadan önce
Gün batýyor
Gün/eþ’im batýyor
Yoksun hiçbir martýnýn sesinde
Yoksun daðlara aþýk güneþlerin ýþýðýnda
Yoksun hiçbir þarkýda
Yoksun…

Baharsýz yarýnlarýmda zamanýn adý yok
Yoksun, imkansýzsýn , unutamýyorum
Uyuyamýyorum,
üvey sevdalara yenildim
yenildim…

Ey zaman;
Artýk umurumda deðilsin,
Nasýl geçiyorsan geç.!
Beka da bir, fena da
Ölüm de bir, kalým da…

10 Nisan 2009
Yalýkavak-Bodrum
Ýbrahim EROÐLU

Sosyal Medyada Paylaşın: