Uzlet simalý bir akþama sýðýntýlý
Ortalýk perisiymiþ gibiydi kelimesi
Mücbir bir duayla eline aldýðý kalbine
Söyletirken kendisini
Sarmaþ dolaþ kavgasýna dönerek
Firuzeli bir deðiþmezlikti kararý
Aksi vurana deðin gölgesine
Manidar adýmlarla ayaklandýðýnda
Ýsyan mertebeli kelimelerle konuþsun diye
Dilini azat etti
Mislini korumak adýna
Aþkýn her anýna kastederek
Aklýný çevirdi durdu
Bu anlatýlanlarýn garýndan kalkan
Bir tren katarýna eklediði
Hüzünleri sayýkladý
Bir uzun zaman
Her öncü söz boðazýna durdu
Dudaklarýný kanatarak çýktý meydana
Sonrasý bir incelikli fýsýltýydý
Ardý sýra gelenlerle baþlayan
Ayrýlýk koyulaþtýkça damarlarýnda
Kaný üþümüþ gece baþlangýcýydý
Siyah maviliðini dökerek üzerine
Ne çok yýldýzlarý aratmýþtý içinde
Þiir kibrini kuþanarak
Aynalý bir uyanýþla geldiðinde korkusu
Dibine indi yalnýzlýðýn
Yakardýðý tanrýsallýklarýn gövdesine girerek
Her silkiniþte döktü cürümlerini
Þiir bin maskeli bir þarkýysa
Ne gereði vardý gerçeðin nabzýnda durmaya
Ne gereði vardý bir türkülü hamleden sonra
Nefret urganlarýyla baðlanmýþ sessizliklere
Bir bahar çiçeðini giyinmiþ kuþanmýþken
Ne gereði vardý aþkýn harlý ateþlerini
Gönülsüz mahyalar gibi yakmaya
Ýþbu kaderli arzuhali
Söyletmelik kývamýnda getirdim
Hükmü aðýt bilinene kadar aðlasam
Yahut gülkurusu fesleðen kokarak
Gözlerimi býrakýp gitsem gözlerinize
Kederimin kadrinden el verip çýkarýr mýsýnýz beni
Þiir insanlýðýma…