SÜRGÜN CEZASI

Boþa deðil, sana yaptýðým sitem,
Rüzgârý saçýný tarardý, her dem,
Güneþi seninle doðuyor, madem.
Bu þehri, ebedi terk edeceðim.

Gecem, ýssýzlýða yol aldýðýnda,
Sadece sen vardýn, karanlýðýmda.
Sabahýn o mahmur, aydýnlýðýnda,
Bu þehri, ebedi terk edeceðim.

Sen istesen, sana gönlüm yakardým,
Yýldýzlardan, baþýna taç takardým.
Kendi sürgünümü, kendim çýkardým.
Bu þehri, ebedi terk edeceðim.

Son isteðim dedim, seher yeline,
Götür beni, sarsýn ince beline.
Ne sana ulaþtým, ne hayaline,
Bu þehri, ebedi terk edeceðim.

Gözlerim anlamsýz, ufka dalacak.
Ýçime tarifsiz, korku salacak.
Buralarda, sen ve ah’ým kalacak.
Bu þehri, ebedi terk edeceðim.
Bu þehre bir daha dönmeyeceðim.

Saygýlarýmla

Mayýs_2009
Ecz. Abdulkadir Nur GÖRDÜK




Sosyal Medyada Paylaşın: