ANNE

Allah Rasûlünden sonra,
Çilelilerin en çilelisi,
Sevgililerin en sevgilisi,
Þefkatlilerin en þefkatlisi,
Ciðerlilerin en ciðerlisi…

Anne demek istiyorum,
Ta ciðerimin baðýndan,
Sana sarýlmak istiyorum,
Kaf Daðý’nýn ardýndan…

Senin sevgin ve þefkatin,
Sardý beni ötelerin ötesinden,
Kokusu geldi emzirdiðin sütün,
Vadinin sonsuzluðundan…

Annem: “Yavrum” dedi sardý baðrýna,
Eledi, beledi, aldý beni kucaðýna,
Býraktýðý körpecik yavrusunun,
Kutsal emânet olduðunu biliyordu,
Yaratanýna karþý sorumluluðunu,
Onlarý iyi yetiþtirmekte buluyordu…

Rehber olarak seçti; Allah Resulünü
Ve Peygamberlerin güzel ahlâkýný,
Aþýladý yavrularýna candan bir bir,
Dedi: “Allah, bütün bunlarýn sahibidir.”

Çalýþtý, çabaladý, ortaya koydu gayretini,
Bir gülbahar gibi süsledi aþk bahçesini,
Sevgi, merhamet fidelerini aþýlayarak,
Umutla süsledi, yavrusunun geleceðini…

Asmalar dikti, pekmez olsun diye,
Kurbanlar kesti, barýnsýnlar diye,
Adaklar adadý, Ýsmailler olsun diye,
Býçaklarý taþlara çaldý, kessin diye…

Anne, seni anlata anlata bitiremem,
Seni hatýrlamadan da asla edemem.
Sen, beni emzirdin ve büyüttün,
Bir kuþ yapýp, havaya uçurttun…

Beþiðimi usanmadan az mý salladýn?
Yetiþtirip sevinçle askere yolladýn,
Merhamet yüklü kanatlarýný gererek,
Sevgi yüklü duygularla yüreðimi kolladýn…

Artýk yaþlandýn, yürüyemez oldun,
Ýhtiyarlýk belini büktü sararýp soldun,
Her daim ibadetlerini tam yaparak,
Rabbinin aþký ve sevgisiyle doldun.

Senin bakýþlarýn yürür, tozlu yollarda,
Beni þaha kaldýrýr, umut yolculuðunda.
Senin sevgin coþar tükenmez hatýralarýn,
Uykum ile yaþar yataðýmýn baþucunda…

Çektiðin çileleri kalbime yazacaðým,
Ölene dek seni hep hatýrlayacaðým,
Sen, artýk kara toprakta olsan da…
Anneciðim! Seni asla unutmayacaðým.

Anne, babaya güzelce bakmak,
Müslümanlara Ýslam’ýn emridir.
Eðer istiyorsan cennete uçmak,
Cennet analarýn ayaklarý altýndadýr.

Anamsýn, canýmsýn, ciðerimsin, baþ tacýmsýn,
Sen, þu garip gönlümün tükenmez tek ilacýsýn…

13.09.1995
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın: