ADALET

Dünya ve ahiretin hazinesi,
Hayat tohumlarýnýn filizleri,
Yaprak olur, meyve olur, sevgi olur,
Dünya dolup taþar, adâlet bekçileriyle
Yeþerir, adalet sunar, susamýþ gönüllere…
Yüce Allah buyurur ki Kitabý Kerim’de:
“Ey iman edenler! Adaleti titizlikle ayakta tutun,
Kendiniz, ana-babanýz, akrabanýz aleyhinde olsa da
Allah için þahitlik eden kimselerden olun.”
Adaletin en çok savunucusu
Yüce Peygamberimiz;
Önderimiz, liderimiz, rehberimiz,
Onunla gelen ilâhi vahiy;
Kýyamete dek nurumuz olacaktýr,
Ondan zerre kadar uzaklaþan,
Bahçenin haram meyveleriyle tanýþacaktýr.
Þeytan ve nefis, saf beynin eteðinde,
Çadýrýný kurup yuva yapmaya baþlar,
Haksýzlýk ve adaletsizlik peteðinde,
Vurdurur eþek arýsýna bir iðne,
Âleme ibret olsun diye…
Zavallý saf arý, bunu hizmet sayar balýna,
Kendini feda eder, þeytanýn zehirli yalanýna.
Dünyadaki yaþamýn amacý O’na kulluk,
Allah’ý tespih, hamd ve yüceltme;
Sonrasý insana özgürlük ve adâlet,
Hiç kimseye haksýzlýk yapýlmayarak,
Zayýflar hiçbir zaman ezilmeyerek,
Yaþamýnda adâlet tecelli edecektir,
Ahirete ekilen tohumlarýn,
Biçildiði mekân olarak,
Mizan kurulacaktýr orada,
Her yaptýðýn amel sorularak…
Zerreler zerresi, gözden kaçmaz orada,
Sana ait olaný, sakýn ha dýþlama!
Adalet ve emanetin yükünü taþýmaktan,
Daðlarýn, taþlarýn bile hýzla kaçtýklarý,
Bu aðýr yükü irade sahibi insanlar yüklendi,
Yaratanýna teslim olup kaçýndý soru sormaktan…
Âlemdeki her þey O’nu tespih eder,
Gözle görülen, görülmeyen ona gider,
Yaratanýna bir þükür olsun diye,
Tevhide sarýlýp derhal secde eder…
Haksýzlýk terazisini eline alan insan,
Zulmeder dünyaya, tekbir adam koymadan,
Gezinir durur, ne koparýrsam kâr misali,
Haksýzlýk putunu diker, dünyanýn en ücrasýna.
Kurtuluþu haksýzlýkta gören adâletsiz insan,
Putlara secde etmeye kalkýþýr utanmadan.
Sorumluluðu anlamak ve yaþamak,
Ne kadar da önemli kýsacýk ömrümüzde.
Sarhoþ insanýn yolculuktaki sorumsuzluðu,
Suçsuz ve günahsýz insaný komaya sokmakta,
Kendisinin ve çocuklarýnýn hayatýný karatmakta.
“Uyuyanla sarhoþ olan bir olur mu?” Deme
Hakký inkâr eden uyanýk; uyuyana yan çizer,
Haksýzlýklarýn, adâlet kabul edildiði dünyanda,
Yaþamak haram olur onun bir karýþ topraðýnda,
“Baþýný al ve git durmadan” diyemiyorum,
Benim atalarým severek þehit oldu,
Cennet vatanýmýn her karýþ topraðýnda.
Toprak benden hesap sorar,
Sonra adâlet terazilerini kurar…
Haksýzlarýn potasýnda erimektense,
Tevekkül et Rabbine, yol al usanmadan.
Hak ve adâletin gölgesinde durakla,
Aç kal, susuz kal bir orakla…
Hak ve adâleti nefesle bulutlarla,
Hakký hâkim kýl, vatan topraðýnda…

19.05.1992
Konya
Sosyal Medyada Paylaşın: