Güneşin Misafiri

Ayaðýma meçhullerimi giymiþ yürüyorum güneþin doðduðu yere
Üzerime dünler yapýþmýþ her tarafým yara bere
Bir elinden tutmuþum masum çocukluðumun
Diðer elimde gülümseyen bir ihtiyar
Yürüyorum güneþin beþiðine
Ceplerim týka basa keþkelerle dolu
Korkularýmýn soluðu ensemde yürüyorum
Ayaklarýmýn altýnda yarým kalan düþlerim
Endiþeli gözler dizili yol kenarlarýnda
Kýzýl saçlarýyla doðuyor güneþ
Saçlarýn duruyor gözlerimin önünde
Varlýðýn yakalýyor arkamdan
Adýmlarým aðýrlaþýyor
Sonra masum çocuðun gözlerindeki endiþeyi görüyor ihtiyar
Derin ve kendinden emin bir ifadeyle bakýyor bana
Ansýzýn üþüyor ellerim
Ceplerime saklanýyorlar telaþla
Keþkeler bulaþýyor ellerime
Gözüm ihtiyara takýlýyor
“Çýkar ellerini evlat ” diyor
“Boþalt ceplerini güneþ bizi bekler!”

Sosyal Medyada Paylaşın:

solitarius Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Keman Ağlıyor Güneşin Misafiri Demek Yaklaştı Ölüm Gitmeden Önce Üç Harf İSKELE SANCAK Yalnızlık Çoktan Seçmeli Kelebeğin Ömrü Küçük Sandal