duy sevgili
o saatlerde nükseder gamlý hallerim
kaybederim senden yana ne varsa
kimi aðlar, kimi sýzlar
ve zamaný parçalayan gözlerim
yorgun umutlarla geceye sýzar
imkaný yok tesellinin
sen o kadraný bozuk saatlerde
vuslatsýz aþýklarýn dilindeki þarký
düþünce gecenin alnýna
hasret perdeleri, pencerelerde kat kat
adýný haykýrsam göklere neye yarar
o garip
o soðuk sýzý iner yüreðime
bir tutam hüzün dökülür sürmelerime
yaslarýma kederlerime
büker boynunu saksýdaki menekþe
hasret dokurum gecenin tezgahýnda
düþünce hayalin gözlerimden
bahar mý, hazan mý bilinmez
bu yürek yaralanýr hey yar
dökülmez avuçlarýma ne ay ne yýldýz
yokluðun kadar
sabah olmuþ güneþ doðmuþ neye yarar
sensizlik sürgünüm olur
götürür beni sevda kýran rüzgarlar
duy sevgili
böyle kaç mevsim geçti
kara yazgýlý kaderin ellerinden
mutluluk geç kaldý, ayrýlýk daha tez
vuruldum kýrk yerimden, daðýldým
böyle kaç kez…
düþlerim gecenin tutsaðýnda
saatlerse hep sensizliði vurdu
bir yanýmda dilsiz kapým
bir yanýmda yorgun yataðým
gözlerimdeyse o deli sevda
ne gecelerde buldum seni,
ne gündüzlerde
an geldi sustum
zemheri vurgunu dudaklarýmdaki
hasret kurþunuyla kendimi vurdum
yoksun...
08/10/2005
Müsade Özdemir