Çizgiler;
Önümüzde hep seriliydi boylu boyunca
göremedik...
... takatsiz duruþlarýmýzda,
gözlerimizdeki alacakaranlýkta bile
gökkuþaðýnýn altýnda
"Biz" in ta kendisiydik.
Dilde deðil,
tuvalin tam ortasýnda idik.
hep yaþadýðýmýz andan ibaret sanýrýz ya hayatý,
öyleydi sanmalarýmýz.
Aslýnda;
hiç de sandýðýmýz gibi deðilmiþ
ne an nede hayat...
Duvarlarýn arkasýnda içilen,
katran karasý
demli çaylarý okudum.
Su! Ay’a vuruldum sandý
mehtabýn seyrini bana býraktý.
Peki Su bilir mi acaba?
mehtap aslýnda Ay’ýn suda yansýmasýydý.
Neden sahip çýkmadý mehtaba?
Neden sen bir hýrsýzsýn dedi
ve mehtabýn seyrini bana verdi?
Ben mi istedim?
Ben mi alýp kaçtým?
yoksa doðan günle gelen gerçekler mi yok etti
suyun üstündeki Ay yansýmasýný?
Karanlýk yargýlarla infaz edildim.
Halbuki;
ne Ay benimdi ne de mehtap.
sadece deniz kenarýndan geçerken
seyre dalan keyifli bir izleyiciydim.
En derin kardeþlik sadece tuvalimde deðil,
tuvalimin en derinlerinde kaldý þimdi.
Renklerim,
benim caným renklerim
alaca bulaca
ve artýk bütün bedenimde...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.