Hatýrýmýn silik sokaklarýnda,
Düþler pazarlýyor çocukluðum eriþkin vücuduma.
Misketlerimin yara aldýðý kaldýrým taþlarý,
Adýmlarýmýn altýnda eziliyor.
Oyuncak bebeðime biçtiðim kader,
Kaderimle bir deðil.
Tozunu yuttuðum yýllar,
Bir defterin daðýlmýþ mürekkebinde yol çizerken kendine,
Adý kural olan hiç bir dayatmayý hayatýma sokmuyorum.
Bakmayýn öyle aynalar,
Susmuyorum!
Bilinçli bir geçmiþi sancýlý bir geleceðe baðlarken,
Hakkettiðimi düþündüðüm kadar gülüyor yüzüm.
Hakký olmayanlara hakketmedikleri yaþlarý baðýþlamazken,
Küfemi ihanetle dolduranlarý,
Hayatýmda ki ibrenin þaþtýðý gösterip,
Gülümsetmiyorum.
Diðer küfem de hala hayallerim var,
Yok saymýyorum!
Þaþýrmayýn öyle insanlar,
Hayatý seviyorum!
Hey, beni üzenler;
Yüzümü mutlu anlarýn derin izlerine ayýrdým,
Kýrýþýklýk olarak bir ömür sizi görmek istemiyorum aynalarda,
Üzgünüm!
Öyle kýsa ki ömür,
Her bir nefesi bir kelebek kanadýndan içiyoruz
Bir öncekinden kýsa her günüm
Biliyorum ...
En çok da bu yüzden,
Ýçimi hiç susturmuyor,
Susmuyorum!
Elif SEZGÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.