al dilimi sen söyle

fýrtýnadan yýlmýþ
mezarýna sýðýnmýþ yaralý martý,
utanýrým
diyemem ben
al dilimi sen söyle…

de ki!
böyle kanatlarýmý kapatarak kuytuya kapandýðýma bakmayýn siz,
bir zamanlar þafaktan þafaða uçup
her yaðmur sonrasý gök kuþaðýna konarak
oynaþarak renklerle
þarkýlar söylediðimi bilmezsiniz!

gönül geminizle kalpten kalbe geçerken sevda denizinde
mehtaplý güverteden
aþk kýrýntýlarýna katarak attýðýnýz yalanlarla beslendim ben;
seslenirken ardýnýzdan aðlayan bir çocuk gibi
sanki yüreðiniz saðýr
ruhunuz kör oluyordu birden.

ve ben ayný sularda kalýyordum
siz uzak denizlere giderken.

kýrdýnýz sizin için çýrptýðým kanatlarýmý
kuþ kalbimi kanattýnýz puþtlar âleminde,
sandýnýz ki uçanlar ölmez
dokuz kanatlýdýr
dokuz aþklýdýr martýlar da
sandýnýz ki özlemez mezarýný
gömülmez kendine.

al dilimi sen söyle,
þöyle hafif tarafýndan iki cümle mýrýldan
bir sitemli
bir de matemli iki söz olsun içinde;
ama sakýn incitme!

de ki!
yýkýlmýþ aþka güven
ölüyor sizinki,
faili meçhul deðil;
izini býrakmýþ ihanet
biliniyor katili!

ö.n
Sosyal Medyada Paylaşın: