Benden bunca zaman sonra geri kalan hiçmiþ gibi Yakýn varýp eriþtiðim, uzaklara kaçmýþ gibi Hep geriye dönmek ister güya gitmek güçmüþ gibi “Geldi geçti ömrüm benim; þol yil esüp geçmiþ gibi Hele bana þöyle geldi; þol göz yumup, açmýþ gibi”
Ya bu kýsa gelen iþte, hesabýmýz kabarýkdur Bunda sen uyursun amma muhasipler uyanýkdur Eni sonu bir fâniye bekâ isteyen alýkdur “Ýþ bu söze Hakk tanýkdur, bu can gövdeye konukdur Bir gün ola çýka gide; kafesden kuþ uçmuþ gibi”
Vermesen de bedenini altun, gümüþ ya inciye Bu pazarlýk kat’i durur, geri kalmaz ikinciye Vakt olur sana sormadan teslim ederler sinci’ye* “Miskin adem oðlanýný benzetmiþler ekinciye Kimi biter, kimi yiter.. yire tohum saçmýþ gibi”
Anlayanadýr lafýmuz, duymayana yoktur sözüm Gönül gözü görmeyince, buz keserken arsýz yüzüm Tefekkürün þiddetinden; olan aklýmdan öksüzüm “Þu dünyada bir nesneye yanar içim, köynür özüm Yiðid iken ölenlere; gök ekini biçmiþ gibi”
Þol aklýnla ölçüp-biçip sen bu sýrra erdün ise Ta içerden tevbe eyle bir günaha girdün ise Ýyilekle, sevap durur, -ne götürem- derdün ise “Bir hastaya vardun ise, bir içim su virdün ise Yarýn anda karþý gele; Hakk þarabýn içmiþ gibi”
* - sinci : mezarcý
Hünkâr DAÐLI Sosyal Medyada Paylaşın:
HünkarDağlı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.