Gönülden olmayan niyaz, iyi bil ki niyaz deðil Kulaðý kemiren seda, hoþa gider avaz deðil Seyredeni tehi gören akýllý bir cambaz deðil “Bir kez gönül yýktýn ise bu kýldýðýn namaz deðil Yetmiþ iki millet dahi elin-yüzün yumaz deðil”
Aklý olan bu cihanda Hakk’tan aldý, halka saçtý Helalý-haramý seçti, hayýr kapýsýný açtý Can kafeste saklý kuþtu, vakti geldi çýkýp kaçtý “Han’erenler geldi geçti, bunlar yurdu kaldý göçtü Pervaz urup Hakk’a uçtu; huma kuþudur kaz deðil”
Gözleri gören kimseler itibar eder mi köre Heves etme yüksek yere, ikiden yüz çevir Bir’e Bu yola kaim dilersen, var gel gönül ver bir ere “Yol oldur ki doðru vara, göz oldur ki Hakk’ý göre Er oldur; alçakta dura.. yüceden bakan göz deðil”
Metaýný sattýn ise, dünyalýðý attýn ise Tevbe edip çýkar onu, haram lokma yuttun ise Ýman, ibadet, niyazla; nefsini düzelttin ise “Doðru yola gittin ise, er eteðin tuttun ise Bir hayýr da ettin ise; birine bindir az deðil”
Bu dünyada nice kimse günah deryasýna batar -Ayaðýný topla- desen, ileri uzatýp yatar Bizim için gam deðil ki; olmasa da hiç itibar “Yunus bu sözleri çatar, sanki balý yaða katar Halka meta’larýn satar.. yükü gevherdir, tuz deðil”
Sosyal Medyada Paylaşın:
HünkarDağlı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.