Zamane insanlarý baþý bildik salmýþtýr Her ne geçmiþ eline, cümlesini çalmýþtýr Haram yer, fayda etmez; beti-benzi solmuþtur “Miskin adem oðlaný nefse zebun olmuþtur Hayvan, canavar gibi otlamaða kalmýþtur”
Bir renk ile boyanmaz, ruhu boþtur; inanmaz Mide telâþýndadýr; ne bulsa yutar, kanmaz Ateþe düþer yanmaz, suya düþer ýslanmaz (!) “Hergiz ölümün sanmaz, ölesi günün anmaz Bu dünyadan usanmaz; gaflet önün almýþtur”
Bebeler meme emmez, çocuklar ata bilmez Avratlar dik kafalý; er önüne eðilmez Emirler zulm içinde, âlim ilme sarýlmaz “Oðlanlar öðüt almaz, yiðitler tevbe kýlmaz Kocalar taat kýlmaz.. sarp rüzigar olmuþtur”
Atlas giyen þüphede yoksullarýn çulundan Ahfad ayrý dil çalar; ebeveynin dilinden Dört el sarýlýr, geçmez; dünya kýyl ü kâlinden “Beyler azdý yolundan, bilmez yoksul halinden Çýktý rahmet gölünden, nefs gölüne dalmýþtur”
Gün görmedik þývgýndým, koparýldým dalýmdan Ne ünden fayda gördüm, ne bir yardým malýmdan Dört fakir omuzlayýp, götürürler salýmdan “Yunus sözü alimden, zinhar olma zalimden Korkadurun ölümden; cümle doðan ölmüþtür”
Hünkâr DAÐLI
Sosyal Medyada Paylaşın:
HünkarDağlı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.