“sýðmýyorum bu gece hiçbir yere yabancýyým bildiðim tüm adreslere”
dedi ve durdu kadýn…
adam uzaklara bakýyordu
bana kalmayandýn aðýr aðýr çekilirken gözümden zaman sen deðildin belki de tüketilen alýþkanlýklardý elimden kayan senden gitme vakti kaldýr üzerimdeki hegemonyayý her dokunduðunda kanatýyorsun yaralarýmý çok görme aklým daðýldý bu ara her yer saman sarýsý sana varmadan boðuyorum haykýrýþlarý kocaman bir aðýrlýksýn kirpiklerimde yine de düþme içimdeki boþlukta kaybolacaksýn
“gidiyor musun” dedi kadýn
gizli gizli aðlýyordu
ve arkasýný döndü adam
aklýmýn bütün kuþlarý sana doðru uçarken zaman geceydi alaca bir mora düþürmüþtüm sana öykündüðüm düþleri dudaklarýmda kalan sana dair tamamlanamayan cümleler tenimde kalan izin þaibeli bir nefretin en þerefli bekçisi ay buluta gizlendi çýkabilirsin göremez kimse seni artýk gidebilirsin..
“seni seviyorum” dedi kadýn
sadece kendi duyuyordu
yutkundu ve sustu adam
her susuþ bir heyelan içimdeki çocuk ölüme büyüyor gözlerin gözlerime yürüyor susuyor her susma koca bir öfke kusuyor kaç ölüm senaryosu yazdým kendime sen bilmiyorsun ben senaryosuz da her gece ölüyorum içimde intihar komandolarý çýðlýk çýðlýða duyamýyorum artýk hiçbir sesi kendi sesimden baþka kulaklarýmý týrmalýyor her çýðlýkta tiz sesim ve iþte ölümüme yazýlmýþ son þiirim artýk ölebilirim..
kutlamalýsýn senden gidiþlerimi sahi bu ilk cinayetin mi…
sevgi kaya
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sevgi Dündar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.