nicedir kalp yarasýnda doðar umutlar
kendi kendine
içi emilmiþ hayatlarýn seferinde yol alýr
bomboþ…
yüzü mor hüznü saklayan
yazýsý kara geçmiþ söylencesidir ayrýlýk
iki bayram arasý öpüþmüþ
týð iþi ile iþlenmiþ dudaklarýn
kenar süsünde birikir
biriktikçe
gözyaþýný boðar ellerin
lâl yerini alýnca
kirpiklerin kapanýr ya karanlýða
okunmamýþ duanýn amini gibi
bomboþ býrakýnca rüzgara seni
ne kadar gidersen o kadar iyi
yorgun parmaklarýn
ayrýlýða müsait kýrýlganlýðýdýr yalnýzlýk
en ucunda çatlak damar
çýðlýðýný vurunca yürekten
oluk oluk akar bilinmeyen renkte
aktýkça
kalabalýða yol alýr gözlerin
hasret yerini alýnca
kollarýn kapanýr ya açýlmaz olana
kavuþmayacak bedenin tesellisi gibi
bomboþ býrakýnca sana seni
ne kadar kalýrsan o kadar iyi
sûretin can evinde
çekilmekten yorulmuþ sabýrdýr aþk
divane ruhlar iðnelendikçe kedere
ve inanmak istedikçe kadere
azalýr kendi zamanýnda sevda
azaldýkça
aþk’a noksan gelen tamamlanýr
yeniden baþlayýnca
kalp kapanýr ya eskimiþ olana
yaþanmayacak hayatýn tekrarý gibi
bomboþ býrakýnca aþk’a seni
ne kadar seversen o kadar iyi