git/me diyorsam
sevmen için deðil yeniden
belki bir gün
baþkasýný sevmem için
bir neden
doðru kelimeler için öðrendiðim hayat tamlamasý
en uç noktam da yakalýyor kaçýklýðý
isteksiz bir cinnete gireceðim
peþin peþin ödenmiþ terkedilmiþliðin ahlarýný
öylece bir masada eskiyen fotoðraftan çýkarýrcasýna
çýkýyorum
sözlerle ayný gözden
sevdamýn arka bahçesinde
kayýp ruhlarý yýkayan gassal
her bedende bir tek aþk kirlenir
bunu da sadece sahibi bilir…der gibi
süngerden çekip alýyor beni
belli ki iþinin ehli
kansýz geçen bir zifaf sonrasý
ki
herkes bunu bir düðün sanýyor
-oysa cenaze-
sonu hüsranla biten birleþmenin
ben ilkel erkeðini
bir günde deðil
belki bir gün…kan tutacak
zor geliyor deðil mi yürümek çýplaklýðým da
ar geliyor sûretim
her yalanýna
bir de sardýðýn ellerim dar geliyorsa boynuna
yüreðinin yola çýkma vaktidir
kavuþuyorsun leþ bakýþlarýnda suyla
sakýn özlemek için deme bana
daðýt þimdi nefesinle günü
damýt beni sana geldiðim geceye
gerdanýnda uyurken kolaylýðým
daðlarý vur kollarýma
nehirlerden yol bulayým
sahipsiz bakýþlarýma
aþksýz geçen bir intihar sonrasý
ki
herkes bunu bir günah sayýyor
-oysa sevap-
sonu hüsranla biten yalnýzlýðýn
ben ilkel erkeðini
bir günde deðil
belki bir gün…aþk tutacak
alicengizoyunu
(…belki bir gün aþk kadar büyük bir þiir kalacak içimde…ama sen deðil…)