Denizsiz bir þehrin çocuklarýdýk ikimizde
Sahilde el ele dolaþmadýk hiç bu yüzden
Yada þiþeye koyup duygularýmýzý ona ulaþsýn dýye,
Sali vermedik hýrçýn dalgalara.
Hiç benzetemedik yarin gözlerini denize
Denizli maviyi hiç tanýmadýk
Bu yüzdendir herhalde;
Çok sevdik mavi gökyüzünü
Tek bildiðimiz mavi oydu çünkü
Yaðmurlar vardý bizim burda,tozlu yollarý çamura dönüþtüren.
Kumsalla deniz arasýnda yarý ýslak,yarý kuru yürüyemedik
Kovalayamadýk bir birimizin yüreklerini ama
Zýpladýk üstünden ýslanmasýn,çamur olmasýn diye paçalarýmýz
Yaðmur suyu birikmiþ bir belediye çukurunun üstünden
Ha sevgi az mýydý? eksik miydi? asla
Ayrýlýnca bir gemi yapýp salý veremesekte yarin son mektubunu denize
Bir kibrik çakmayý,kül etmeyide bildik
Bu yüzden deniz geri getirir diye beklemedik yari geriye
Biz yakmýþtýk çünkü
Küllerin birleþmesini bekleyemezdik ki
Akýtamadýk tuzlu damlalarýmýzý oraný daha yüksek denizlere
Ama biz döktük yaþlarýmýzý çukurovanýn kurak topraklarý üzerine
En baþtanda söyledim ya
Denizsiz bir þehrin çocuklarýydýk ikimizde
Mutlu olmayý geriye dönmeyi hiç beklemedik bu yüzden
Yakmýþtýk biz çünkü geçmiþi kül olmuþtu ve dönüþü yoktu
Gözlerimizde anlamlý anlamsýz gördüðümüz
Herþeyde birbirimizden bir parça bulduk
Hatýrlamak için unutmak gerek
Biz hatýrlanmak için bile birbirimizi unutmayý asla istemedik
Aþk sadece bir duygu deðilmiþ bazen bir ateþ bazen bir denizmiþ... meðerse
Biz yanmayý bildik bilmesinde boðulduk yarin kahverengi denizinde...
BAHARKIZ
11
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.