Fark ediyor musun ayrýlýðý(mýzý)
“Demiþtim” demedim ama deseydim bir defa…
Geliyorum yoksun,
Gidiyorum yine yoksun…
Çünkü bilmiyorsun ki
Ben seni en çok sensizken topluyorum…
(ve öpüyorum gamzenden…)
Sen öylesine çýrpýnsaydýn da,
Ben ellerimi açýp binlerce kýrlangýçtan
Seni yaðmur mevsiminin 23’üne býraksaydým…
Ve içimde tekrar doðsaydýn/ doðsaydým!
(sadece ikimize kalsaydý nisan…)
Hadi sana kaderimin sýrrýný vereyim:
Dokun, nefesini taþý yalnýzlýðýnda da,
Yani demem þudur cennet nimetim;
“beden sevmez hiçbir þeyi, ruh sevmezse…”
Ben geliyorum bu sefer, daha önce görülmemiþ bir halde
Hiçbir þey konuþmadan, sýrtlayarak hüznümün gözyaþýný
“Yolundaki laleleri gözyaþlarýmla büyüteceðim!” diyerek,
Söz verdim kendime/ býrakmayacaðým seni unutmalara…
Kayalarý kazýyýp, güneyden akacaðým kalbine…
Ve unutmadan þimdiden masana bir tabak daha koy!
Dedim ya en sevdiðim!
Senden ve benden geriye tek kalan bu aþk… Kaybetmeyelim!
(içimde hep senin kalmaný umarak: seni, sadece seni seviyorum…)