mevsimidir
içinden geçen bin türlü hayalin
kendini resmettiði yüzünde bahar
þakaklarýmda ak-lar
aþklar
sende hep bir yaný kara-lar
intihal duygularýmýn mevsimlik yalancýsý
bir çiçekle nüks ediyor kýyametine fevrim
teninde kokuna dönüyor nevrim
sana olan aþkým
eskiden kalma bir devrim
mevsimidir
alýp baþýný gitmelerin
dudaklarda býrakýnca buruk acýyý
tebessüme gebe kalan tomurcuklarýn aldanmasýdýr gözyaþý
ateþli sabahlarýn yalnýzlýðýnda
umudun adýný savuran salkým saçak saçlarýna
kýyam etmiþ zülfüne hasretimi dizerken tek tek
aðzýmýzda sancýyan sevdanýn bin yýllýk türküsüne
göz göze gelmelerimizi saklamýþým
her yalancý baharýn mateminde
açmamýþ kalbine
mevsimidir
yalancý þakayýklarýn senle sohbeti
dizilince koynumda inci gibi intihar
aþk sesi sen sesine karýþýrken
incinmiþ sözlerinde
ayrýlýk kokan baharlarý oyaladýn
ben bir çiçeði üzen kelimelerle büyüdüm
üzerlerinde zamansýz solan hayatý büyüttüm
ahir ömrümde filizlenmiþ bir aþk’a
kandým
kandým
kandým
yalan da olsa mevsimi
tam vaktinde aldandým…