Dönüp baktým maziye, “neler býraktýk” diye, Parmak hesabý yaptým; Bir’i, bir’le çarparak. Geçen o, zalim yýllar; Ulema’lýk hediye Daha dün çocuk idik; baþ kabak, yalýnayak
Buðday idik un etti, aðaçtýk yaptý talaþ, Hep þüpheyle baktýrdý sýr’lý cam’a korkarak. O’nun la didiþmekten kurtulup; Bin bir telaþ, Yeni güne uyandýk hýrs ile çýldýrarak.
Kimimiz patron oldu, kimimiz iþçi kaldý.. O, ördü aðlarýný, her bir arzuya inat !.. Anamýzý belleyip, gençliði bizden çaldý Kimimiz þöyle, böyle… kimimiz, kûl’en bunak.
Önce iþtahlandýrdý, sonra saldý çayýra Dilber’e meftun etti, baþ da patladý kabak Omuza yük yükleyip, kardý çoluk çocuða Bazýmýz, Bakýrköylük… bazýmýz, dün’e kapak.
Ne arz, ne marz dinledi olamadý hiç oralý, Kýblemizi þaþýrdýk elde olduk oyuncak ! Askerî usul ile koyduk yine kuralý; Sol tarafta soðan var, sað tarafta sarýmsak
Eskimiþ foto’lardan siyah, beyaz bakarak Kimi kuru gül olduk, kimi sararmýþ yaprak Hayat denen rüzgarla delice savrularak Kimimiz, kim nerdeyiz? kimimiz, kara toprak!
Hayatý “ti” ye aldýn, zýrvaladýn be Ozan !.. Söyle, þimdi “NÝÞANCI”, ne kaldý ki yazacak ? “-Siz hiç merak etmeyin, çýkar bir düzenbozan Torunum bastýrtýrsa... kitabým da yazacak !..”
Recep Ümit NÝÞANCI P.K. 3 Muratlý/T.DAÐ
04.08.2008 – Pazartesi (21.45) Sosyal Medyada Paylaşın:
namikcemal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.