EY GÖNÜL

Sen bu hayattan ne umdun ey gönül!
Neler umdun da ne buldun ey gönül!

Baharý görmeden hazan mý olur?
Ne tez gazel döktün, soldun ey gönül!

Pembe hayallerin suya düþünce
Ümit þiþesini kýrdýn ey gönül!

Acýlar sineni mekân eyledi
Boþaldýkça tekrar doldun ey gönül!

Her gün bir eleme yoldaþ olursun
Kederlerden ne haz aldýn ey gönül?

Her gün bir ayrýlýk çaldý kapýný
Yine yapayalnýz kaldýn ey gönül!

Leylâ’nýn aþkýyla çöllere düþtün
Mecnun’dan da mecnun oldun ey gönül!

Bu aþk seni yakar, mahveder dedim
Sonunda sözüme geldin ey gönül!
(Kýr Çiçeði/1998)

Sosyal Medyada Paylaşın:

Pusatcan Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

BİR OLALIM, İRİ OLALIM GALİP ERDEM VATANIM TÜRKİYE, BEN İSE TÜRK’ÜM KÖYDE HAYAT TÜRKİYE'M ANNEM TEVEKKÜL KİM UTANSIN? AY OĞUL! YAŞAMA HEVESİ