BEN KÖY ÇOCUĞUYUM
Ben köy çocuðuyum, doðduðum köye
Gitmeyince beni tanýyamazsýn.
Adam boyu yaðan karýn altýnda
Yitmeyince beni tanýyamazsýn.
Gel de anlatayým kendimi sana
Bende bir gönül var, dostluktan yana
Bir harman yerinde toza dumana
Batmayýnca beni tanýyamazsýn.
Doðru sanma sen, her akla geleni
Kem hislere kurban eyleme beni
Bende olmayan o hasedi, kini,
Atmayýnca beni tanýyamazsýn.
Talih köye küskün, köylüye dargýn
Beden derbederdir, azalar kýrgýn
Her gece yataða daha da yorgun
Yatmayýnca beni tanýyamazsýn.
Istýraplar bitmez, çileler sonsuz
Karda dolaþtýn mý çocukken donsuz?
Zemheri ayýnda býyýklarýn buz
Tutmayýnca beni tanýyamazsýn.
Yaðmura rüzgâra verip serini
Gün boyunca çalýþmak keser ferini
Yediðin lokmaya alýn terini
Katmayýnca beni tanýyamazsýn.
Bütün günler ayný, deðiþmez biri
Her sabah þafakla daðlara yürü
Çisil çisil yaðmur altýnda sürü
Gütmeyince beni tanýyamazsýn.
Çok yatmak abestir, tembellikse suç
Þafak vakti baþlar iþlere huruç
Aðustosta týrpan çekerken oruç
Tutmayýnca beni tanýyamazsýn.
Kar olur topraða sekiz ay bezek
Kýþ uzun, soðuk çok; tahammül gerek
Ocaðýnda bir kýþ, bir isli tezek
Tütmeyince beni tanýyamazsýn.
Hep böyle çileli, deðiþmez halim
Yine de siteme varmýyor dilim
Bir kuru ekmeðe üç öðün talim
Etmeyince beni tanýyamazsýn.
(Kýr Çiçeði/1998)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.