yalnýz senin adýn coþkulu
üzüm tanelerinde baðcý kavgasý çözümsüzlük
diye bir þey varsa kandil aydýnlatýr taneli geceyi
ay düþer hükümsüzlüðün hüküm yerine
aylar ve raylar arasýnda çingene makinist
bozkýrlý toprakta cývýyan yýldýz köklerini
ay zanneder karanlýkta
sende kalmýþ ýraðý katmerli gençlik
rüzgarlarý imli beyhude fýrtýnalar sensiz
kopmuyor dolunay kurtlarýnýn canýndan uluyan elem
böyle bir ruhtu susturan gece kandillerini
ikimizin de içine pus salýyor elbet
gölgelerden düþen çocuklarýn kanýný arþýnlayan
kurt ulumalarý nüktesinde zamandan
kopuþup gelen ince bir hasret
susma, gecenin konuþmadýðý kadar en az
kandiller daðýldý, dimaðýmýzda kýrýldý bu yaz.
Nevzat KONÞER
Eylül 06