Bulutlar... bari sizler unutmayýn bizleri, Umut yalnýz sizlerde kaldý. Rüzgarlarýnýz, yýldýrýmlarýnýz da olsa, Bora ve fýrtýnlar da estirseniz; Bakmayýn kýzýp öfkelendiðimize Biz insanoðullarý, Ne de olsa çið süt emmiþiz.
Karmakarýþýk düþler görür olduk; Ýnanýn hepside kapkara Sizler de inanmayýn sahte uygarlýða, Gürleyip esin... yaðmurlar yaðdýrýn... Su ile dolsun uçurumlar, hendekler, Boðulacaksak sularýnýzda boðulalým; Sahte uygarlýklarda boðulmayalým.
Sularýnýzdaki boðuluþ varya; Ýnsanýn insaný boðmasýndan daha adildir. Hiç olmazsa denilir’ki: ’Ýlahlar deðil, bulutlar kurban istemiþ...’ Ama sonra, en hayýrlýsý olmuþ, Bulutlar cömert yaðmurlarýný vermiþ.
Belki canlar yanmýþ, üzülenler olmuþ, Ama sonunda doða kurtulmuþ, Bütün kirlilikler temizlenmiþ, Aðlayan, üzülenler de gülmüþ, Herþey ne güzel, yeniden doðuþ gibi, Ve de doða düzeni yeniden kurulmuþ gibi.
Kemal Polat Sosyal Medyada Paylaşın:
kempol Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.