SEVİŞ(ELİM)...
Çýkar gömleðini
Ýliklerini çözme!
Yýrt bütün düðmelerini
Odanýn beyaz ýþýðýnda, perdelere gölgen düþsün
Göster bana, içinde biriken tüm zerrelerini
Boynundaki gümüþ kolyen kalsýn
Seviþirken yüzüme tuzlu terin ordan damlasýn
Býrak tüm endiþelerini
Býrak tüm zýt fikirlerini
Unut kim olduðunu, kimliðini
Seviþirken hiç birinin hiç bir önemi kalmasýn
Parmaklarýn amaymýþsýn gibi beni arasýn
Yer beton olsun, gök kýrmýzý
Unutalým o an, dünyayý ve zamaný
Fazla oyalanma, saçlarým aðlamasýn
Topuklarýma kadar soy tenimi
Benden öteye, baþka bir ben kalmasýn
Son katýna kadar sen de soy bedenini
Dokunmadýðým baþka bir sen olmasýn
Sonra...
Þehrinen yüksek salýncaðýnda sallanalým
Sonu gelmez bir uykuya dalalým
Seneler uçup gitsin, ama biz hiç uyanmayalým.
APRÝL, 25 2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.