Kendimle Hasb-i hal eyledim bugün,
Uzun uzun yürüdüm.
Beni gördüm, bendeki seni gördüm.
Yürüdüm yürüdüm…
Fark ettim ki
Yýpranmýþ duygular, acýtan hatýralar,
Mutluluðun önüne geçmiþler, nerede sevinçler?
Belki saklanmýþtýr bir kuytuya.
Göremeyecek kadar buðulu gözlerim,
Hissedemeyecek kadar yorgun yüreðim.
Düþler vardý içimde, düþ/müþ meðerse.
Bu sularda doðdu, bu sularda bitti sessizce.
Özlem var mý içimde?
Belki bir nebze,
Seni deðil, o duygularý sadece.
Divane olmuþtum hayli zamandýr.
Yine de tanýdým sizi, unuttum mu sandýnýz?
Senelerdir evim kiralýktý, biraz bakýmsýz.
Birkaç tadilatla, eski halini alýr nasýlsa.
Aldatmasýn görünüþü, siz bu eve aþinasýnýz.
Buyurun anahtar sizin,
Bilemiyorum, ben ne zaman gelirim.
Acýsý çoktur, ilacý yoktur hicranýn.
Zamanla küllenir ama sönmez, bilirim.
Bu hüznün mesnevisini, artýk bitirmeliyim.
Yine düþe kalka geçiyor zaman,
Yaralarý daðlanýyor, geceler yaman.
Rüzgârým ol hadi, hayatla barýþalým.
Ya sen erken geldin, ya ben geç kaldým.
Lafýn sonu yok, sükûtu bilmek lazým...
Esinti