Hiç usanmadým, býkmadým Seni sevmekten, yollarýndan yürümekten Hiç usanmadým, yorulmadým, Sana da, yollarýna da darýlmadým, O yollar ki benim için Hep umut doluydu, Senin yollarýnýn topraðýnda taþýnda Sevinçlerim, sevgilerim, umutlarým kaldý. Köþeli yollarý severin: Gölgeli köþelerine sýðýnýrým, Sana sürpriz olsun diye, Saklanýrým, çocuklar gibi sevinirim. Aynen öyle; çocuklar gibi, Oyun oynadýðýmýzý sanýrým, Senin yollarýndýr diye Çocuklar gibi, onlara inanýrým. Bana kara tuzaklar da kursalar, Yeter ki senin yollarýn olsun; Sana inandýðým, seni sevdiðim gibi Üzerinde yürürüm, onlara inanýrým. Biliyorum bir gün saçalarýmýz aðaracak Gözlerimizin feri sönecek, Ama yollar hep oradadýr; Sevgilerimiz sönmeyecek, izlerimiz hep kalacak. Çok sadýktýrlar, kahrýmýzý þekerler Bizimle güler, bizimle eðlenirler; Biz olmasak onlar da olmaz, bilirler, Vefalýdýrlar, ihaneti bilmezler. Bizler unutsak vefasýzlýk etsek de, Yollar, sevgileri aþklarý hiç unutmazlar. Ellerimizde baston, iki büklüm gitsek de, Onlar bizi tanýr, “hoþ geldiniz” derler. “Þu zengindir; bu fakirdir” diye ayýrmazlar Yýllar yýlý çimenlerini, çiçeklerini çiðnesek de, Onlar hiç kýzmaz, hep bizleri beklerler, Son yolculuðumuzda bile bizimledirler.
“Maltepe-Ýst.” KEMAL P O L A T Sosyal Medyada Paylaşın:
kempol Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.