İnsan dediğin
Her þeyden kaçýnýr saklanýr belki
Kaçamaz kendinden insan dediðin
Gidip yalnýzlýða saplanýr belki
Kaçamaz kendinden insan dediðin
“inanmam” dese de aþka sevgiye
Alçalýr yüreði her dem övgüye
Tahammül edemez, sevgisizliðe
Kaçamaz kendinden insan dediðin
Maya, yürek, beyin, fikir adýna
Yükselir elbet bir hat katýna
Bir dost bulur ücra gönül tahtýna
Kaçamaz kendinden insan dediðin
Ýman eder kalpten, sevda ses verir
Kutsal bir mekana yürür ve gelir
Yarini yadýný, haddini bilir
Kaçamaz kendinden insan dediðin
Göle maya çalar tutmasý için
Devler arar gönle, yatmasý için
Þiir yazar hakka tapmasý için
Kaçamaz kendinden insan dediðin
Sýrt döner yaþam bazen alýnýr
Arkasýndan nazlý nazlý salýnýr
Ve nihayet bir kararda kalýnýr
Kaçamaz kendinden insan dediðin
Kahrederse diller, kahra celbe der
Gönül yorgun düþer, yürek derbeder
En sonunda hep bir olur “der” beder
Kaçamaz kendinden insan dediðin
Bir bahane olur, gitmeler için
Aklýn sýra artýk bitmeler için
Efkarýn hayrý yok yitmeler için
Kaçamaz kendinden insan dediðin
Her þeyden kaçýlýr kaçmak istense
Bir yer olsun yeter, yeter özlense
Ölüm dahi her bir þeyin üstlense
Kaçamaz kendinden insan dediðin
Muhittin Daðhan
24-04-2009
01.10
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.