Ne kadar kalabalýk bugün bu mekan,
Bir çay alayým ben,
Demini fazla kaçýrmadan...
Kýrk yýlýný doldurmamýþ
Vefalar var hala...
Çok biriktiler kesemde,
Fal bile bakacak olsanýz istemem
Kahvenin köpüðünde,
Ömrümün son demi boðulur diye...
Uðultulardan duyamýyorum sesinizi
Pardon,
Neden mi boyamýyorum saçlarýmý?
Hangi boya geçmiþin kalýntýlarýný
Silebilir hafýzadan?
Kaç ton kapatmak gerek saçý,
Onca zamaný yaþanmamýþ saymak için,
Beyazlarýn arasýndan?
Bu çizgiler mi?
Acýlarýn yaþanmýþlýk göstergeleri..
Ayaklarýný sürte sürte gittiler,
Kýrýþýklar onlarýn ayak izleri...
Estetik mi?
Sizce mimiksiz dolaþmak gençlik mi?
Kalsýn...
Ýfadeler yüzümde,
Kýrýþýklýklar tebessümlerimde,
Beyazlar yaþýmýn erdeminde güzel...
Biliyor musunuz?
Sizler gibi olabilirim bende,
Maske suratlarla,
Bilmem kaç kat boyalarla
Genç görüntü yaratýp
Aldatabilirim aynalarý...
Tepeden týrnaða estetikle
Kandýrabilirim insanlarý...
Zor deðil,
Hiç zor deðil...
Peki siz söyleyin bana;
Beyin ve kalp nakliyle,
Silinebiliyor mu,
Bu izlerin sahipleri?
Programlayabiliyor muyuz onlarý da,
Týpký dýþ görünüþlerimiz gibi?
Lazerle sildirebiliyor muyuz,
Kalpteki sevgiyi,
Baþarýsýzlýklarýn acý yenilgilerini?
Bir çay daha alayým ben garson...
Bu soruyu arkadaþ,
Uzun zaman yanýtlayamayacak gibi...
Elif SEZGÝN
Dip not: Sahte dünyanýn, eli yüzü deðiþmiþ insanlarýna...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.