Kiraz çiçeklerinden gözyaşları....

Merhaba anneanne,
Ben geldim iþte,
Hafýzamda son kalan anýlarýmla ve geçmiþimle…….
Belki çok yakýn olamadýk birbirimize,
Belki ayný þehirde uzun yýllar nefes alamadýk birlikte,
Ama,
Anýlarým vardý seninle
Güzel geçmiþe ve
Güzel geleceðe…….
Aklýma her geldiðinde
Deniz mavisi gözlerini buluyorum hayallerimde.
Geçmiþinde çocukluðunu unuttuðun,
Geleceðinde kendimi bulduðum,
Engin maviliklerinde….
Acýydý belki gülümsemenin yüzündeki þekli,
Ama ben hep gülümsemeni sevdim.
Belki kahkahalar atmazdýn ki
Ben hiç duymadým,
Lakin,
Gülümsemen bende daðlardan çam kokularý getirirdi
Derin derin solutan…
Ne acýtýrdý beni bilirmisin?
Bilmem kaç yaþýmda öðrenmiþtim
13 yaþýnda evlenmiþsin sen ki
14ünde bir kýzýn olmuþ,….
Sen hiç çocuk olmadýn mý anneanne?
Hiç seksek oynamadýn mý sokakta,
Hiç ip atlamadýn mý?
Evcilik oynamýþsýn sadece biliyorum,
Hem de kucaðýnda gerçek bir bebekle….
Minik bir evin vardý hatýrladýðým,
Belki bahçesinde ebruli haným elleri açmýyordu ama…………
Derin izleri vardý bende,
Kapý önündeki dut aðacýnýn…….
Sarmaþýklarýn vardý balkonda
Ýçine girip,
Hayattan saklandýðým….
Bir kiraz aðacýn vardý bahçende,
Sen çok severdin bilirdim,
Ve yapraklarýna bile hiç zarar vermezdim….
Köpeðimiz vardý hatýrla anneanne,
Fýndýktý evet adý…
Evde de bir köþesi vardý bahçede de….
Yaramazlýklarý daðý taþý aþardý ama………
Ýnan o bile en çok seni severdi….
Hiç aklýma gelmezdi bir köpeði kýskanacaðým,
Ben belki yýlda 15 gün görürdüm seni,
Ama o hep senin yanýndaydý,
Evinde,barkýnda,bahçende,ayak ucunda….
15 yaþýndaydým,
Ve bir 19 mayýs günü sabahý,
Tam iki saat bekledim hastane kapýsýnda
Sadece seni görebilmek için….
Odana girdim nice sonra
Yoktun….
Kirazlarý mý toplamaya gitmiþtin,
Yoksa bahçeyi mi suluyordun anneanne?
Aslýnda sen hiç bir þey hatýrlamýyordun,
Ve burasý senin memleketin deðildi ki……
Neredeydin peki,
Cevap versene anneanne…..! ! !
Neredeydin? ?
Benim yaþlarda, bir hasta yakýný olan kýzýn,
Pervasýzca ettiði tek bir kelime almýþtý aklýmý….
Anneannen öldü! ! ! ! ! ! ! !
Bakmadým kýzýn yüzüne,
Nede gözlerine….
Neredeydim þimdi de ben hatýrlamýyordum….!
Çýktým sessizce odadan,
Ve sonra hastaneden….
Evimin yolunu ezberlemiþti ki ayaklarým,
Götürdü beni
Caddelerden sokaklara,
Sokaklardan, evime….
Aðlamadým hiç anneanne…!
Neden biliyor musun?
Çünkü bahçendeki kirazlar olmamýþtý daha..!
Ve sen en son ne istemiþtin hatýrlýyorum.
Ýþte o kirazlarý….
Getiremedim sana anneanne! ! ! !
Ne o mevsimde kiraz bulabildim,
Nede hayatýnda köpeðin Fýndýk kadar bulunabildim….
Özür dilerim anneanne…..
14 yýldýr kiraz aðacýn hiç çiçek açmadý…
Ama,
Al iþte bu gözyaþlarý senin için……

(19mayýs 1992 de kaybettiðim deniz gözlü anneanneme…)
19.05.2006

Pýnar Koç



Sosyal Medyada Paylaşın: