şehir

terkedilmiþ bir þehir düþle sevdiðim
yýkýlmýþ harabeleri diz çökmüþ göðe
öyle ki hiç durmadan aðlýyor gökkubbe
ne güneþin doðuþuna aldýrmýþ
ne de aya takýlmýþ gözleri senelerce

terkedilmiþ bir þehir düþle sevdiðim
zamanla derinleþen yaðmur izlerinden çýk yola
giz yok gerçekler serilmiþ olacak ayaklarýna
tanýdýk gelicektir eski halinden eser kalmasada
derin nefes al ve ilerle karanlýðýndan korkma

küçük bir kýz çocuðu gezer bu þehrin sokaklarýnda
heyecanlanarak el çýrptýðý yýkýk bir parktýr aslýnda
yýllarca hayali kurulmuþ! gözleri sen... saçlarý ben...
güneþi görmeye çalýþýr býraktýðýn harabeler arasýnda

terkedilmiþ bir þehir düþle sevdiðim
ne kadar direnmiþsede yenik düþmüþ fýrtýnalara
yabancý deðil hep var olan bir þehir aslýnda
yaþanmýþlýklarý bir bir yüztutmuþ unutulmaya
oysa yalnýzca sana adanmýþtý öncesinden sonsuza...

tarihine tanýklýk edenlerde kalmamýþ! soraný yok... bileni yok...
zaman akmýyor yapayalnýz! geleni yok... geçeni yok...
çökmüþ bir imparatorluk! kýymet bileni yok...

sen ki en asil yolcu taþ duvarlarýn uðurladýðý
sonu gelmiþ bir saltanatýn tek tanýðý
asi rüzgarlar bile ayak izlerine dokunmadý
yýkýmdan beri dualardaydý toz bulutlarý
ve bir tek onlar sardý kanayan yarama baðý

bir þehir ki
yýllarca nisan yaðmurlarý teselli olmuþ yanmýþ sokaklarýna
ve eylül rüzgarlarý uçurmuþ saçlarýna takýlan haziran çiçeklerini
kimse dokunmamýþ ve hiç kimse sevmemiþ senin gibi...

Sosyal Medyada Paylaşın: