Boş bir çerçeve

Boþ Bir Çerceve

Yüreðime sensizliðin düþtü,bir sancý gibi...
Sensiz geçen bu sehrin akþamýnda
Elimde resmin olmayan
Boþ bir çerçeveyle dolaþtým
Cadde ve sokaklarý....
Tek sýrdaþým olduðunda
Meyhane köþeleri,
Ve Bizim þarkýmýzý dinlediðim
Sabahçý kahveleri þahit oluyordu
Sessizliðe bürünen bu þehrin yalnýzlýðýna...
Gözyaþý dökmemek için direnen gözlerim,
Adýný yazdýðým þiirleri okurken
Yakamoz akþamlarda
Yaðmur misali dökülüyordu
Mehtaba karþý....

Bir þarký var þimdi dillerde...!
Hasretle söylenen,
Özlemle söylenen...
(Özledim teninin kokusunu özledim.)

Hakan Karayanýz




Sosyal Medyada Paylaşın: