bir karanlýk çöktü son sigaram da bitiyordu umudumda... yitik düþlerde yaþanmamýþ yarýnlara göz yumdum güneþimi de söndürdüm karanlýðýmý aydýnlatan mum alevine küsüp üfledim yokluðunda yar, gökkubeyi yýktým þarkýlarda anlamsýz kaldý gönüller sevdasýz ve çaresiz bir efkar sardý yokluðunda kainatý neden kara göründü gökyüzü yaðmur yaðmayacaksa yokluðunda yar her þey yitip gitti güzelliklerden yaþanmamýþ bir hayat okunmamýþ bir sonsuzluktu gözlerin bakýþýnda bulduðum sýrlarý yokluðunda yar açýða vurdum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
timeteosa Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.