BİR KİRAZ AĞACI GİBİ YÜREĞİNDEN TOPRAĞA YONTULUR... Ceyda GÖRK
BİR KİRAZ AĞACI GİBİ YÜREĞİNDEN TOPRAĞA YONTULUR...
bir gölge görünür uzaktan her akþam
son aðaçlarýný geçer koruluðun sararmýþ nemli otlarýn üzerinde bir kedi yumuþaklýðýnda sessiz sedasýz o küçük meydanlýða gelir iki adým daha atar ve mýhlanmýþ gibi hep ayný yerde durur
bir ev vardýr az ötede terkedilmiþ ýssýz ve bir yas gibi sessiz kilitlenir o evin terkettiði kapýsýna bakar durur
bir adým daha atmaz ister de kýpýrdamaz sanki bir heykel sessizliðinde
ve bir kiraz aðacý gibi yüreðinden topraða yontulur
bir sigara çýkarýr göðüs cebiden çakmak alevine siper ettiði elinde esmerliði kýsýlmýþ gözlerinde talan bir arzu bir parlar bir söner yakarken genzini ilk içimi ilk nefesle savrulur
güz ayazýnda o küçük meydanda durup her gün uzaktan baktýðý sevdaya direnen hasreti harlanýr akkor olur
bir yaný karýþýp dumanlarýn arasýna süzülüp simsiyah perdelerden içeri sevdiðinin dizlerine düþmek ister çýð misali bir yaný gönlüyle kavgaya durur
dibe vurur yüreðinde mazi tortusu örter kirpiklerini nasýl sevildiðini hatýrlamak bir avuç kum atýlmýþ gibi yanar gözleri acýtýr o an aklýna düþen mýsra büsbütün