(ben ölümler beðenmem, o beni beðenir en erken çaðýmda, çaðýrýrýz suskunluðumuzu, kelimenin metresinin kaçtan olduðunu bilmeden, konuþuruz bir boyluk ömür…)
þimdi sen boynunu bir buluta daya akþamlar azalsýn ya da ben öyle zannedeyim mavinin dibine aðlarken
yaralý boynunu uzat dizime bir nehir nasýl kanarsa öyle kanasýn o da üzülme gidiþler kýrmýzýdýr nasýlsa
ayaklarým senle beraber kalsýn bütün akþam üstlerini yürüsün bir kent keþfedersiniz belki uyursunuz uzun bir kýþ uyanýrsýnýz cehennem telaþý bir sabah birine emanet verilmiþtir eþikteki ayakkabým geç kalmýþlýðýn peþinden koþarsýnýz o an koþarsýnýz da yetiþemezsiniz
vakit yetmiþtir varýrým uzunca bir yol kýsaca bir nefes siz o andan sonra yüksek bir siyahlýkta durursunuz çam aðaçlarý ile omuz omuza
yeþil yolluktur kahverenginin kucaðýnda uzanýr ayak parmaklarýma bakarým kucaklaþýrým ayaklarýmla baþýmda toprak kokusu
duvar diplerini susarým uzunca bir zaman hayatýn tabutu gelir göz kapaklarýma boðazýmdaki son yeli kefenler güneþi çivilerim takvimlerden kazýrým buluþmalarý üzülmem kendimi yaþýyorum zannederken kavuþma mavisinin dibi yok nasýlsa
K.Y. Sosyal Medyada Paylaşın:
pastav Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.