her þiir gibi bir þiirdi
lale mevsiminde, istanbul’da, denize karþý
ve fakat elleri kelepçeliydi
gitaristin dilinden dökülen o þarkýya
her þarký gibi
hiç tanýmadýðý bir þairin son þiirini ölümünden sonra okurken
geciktiðine hayýflanýyor
ve duyumsuyordu iðreti kelimeleri dilindeki
eriþilmesi güç bir edebilikte bir þiir yazdý
Galip gibi.
sonra bir romana hapsoldu kanatlarý
bu þiirde istanbul kirlendi
bu þehri istanbul terketti.
her þehir gibi bir þehir þimdi
lale mevsiminde, üsküdar’da, denize karþý
esir çocuklara hamal mevsimlerde köprüaltý düþleri satýlýr
ve baharlar hiç ölmeyen deli ihtiyarlar için yargýlanýr
muhayyilesi terkedilmiþ bir kölenin pembe avuçlarýndan akarken kan
ve bu korku ütopyasýnda kaybolmuþken zaman
her acý gibi bir acýydý
adamýn içindeki
bir anadolu türküsü renginde soluk mavi
bir eski istanbul sokaðýný inleten gramafon gibi kýrmýzý
ve þimdiki eðreti þehre gazel
ve þimdiki eðreti þehirde ezel...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.