içimin sesini duy istiyorum aþýk olunan þu koca þehrin aslýnda hiç bir zaman sevilmemiþ banliyösünde düþler kuruyordum suriçine dair
içimin sesini duy istiyordum neden aþýk olunduðunu anlayamadýðým bu -aslýnda ufacýk- þehrin köhnemiþ trenlerinde kapýlarda seyahat eden (!) yüzü su görmemiþ çocuklarýn elleri gibi içim
bu þiire kafiye lazým bana sessizlik bana þairlikten öte bir hissizlik
bana anahtarlarýný verin kabuðuna mum dikilmiþ kaplumbaðalarýn hasretini dinleyeyim içimin sesini duy
ve oku, göðün þimdi buruklaþan bulutlarýný ilkin ne dendiyse, oku !
bir udun kopan telinden bir kanunun inleyiþinden direklerarasýndan, suya yazýlan kasidelerden ve þarkýlardan bahset, dinleyeyim
parmaklarým yazmak zorunda olduklarýmdan yorgun eðreti bir ýzdýrap çekiyorum içimin sesini duy
ve neþelendiðimde beyatlý’nýn ne zaman böyle sýkýntý çökse fikret’in þehrinde neden bu pencereler bu kadar ufak diye düþünürken þairliðinden dem vuran kumrularýn sabah þarkýlarýnýn söndüðü vakitte kadýnlar birer sandal olurken üsküdar iskelesinde bana anahtarlarý ver ey içimin sesini duy, sev
bana sessizlik bana þairlikten öte bir hissizlik
Sosyal Medyada Paylaşın:
Lâ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.