yağmur günü

elimde neden hala okumaya okumaya çalýþtýðýmý bilmediðim bir yýðýn herze.

bir virgina wolf masalýnda tükeniyor nefesimin ritmi
içimde isyan eden bir memur, boynumda kravat
ve ben ne þair, ne müellif, ne sahaf
olmanýn verdiði rahatlýk gereðince
ellerimle bir bahar daha çiziktiriyorum sýraya...

usul usul baþlayan yaðmur
ellerime zincir, dudaklarýma mühür...

elimde neden hala okumaya direndiðimi bilmediðim bir roman yine.
huzur...
gök mailiðini kurþun gibi dökmüþ üstüme
ruhum göz göz ...

ilkin,
vapurda karþýlaþýr iki sevgili
nuran’ýn eski ayakkabýlarý hicap
mümtaz’ýn gözleri mazi...
mümtaz’ýn gözleri * Galip ...
sonra, unutamadýðým bir müntehir...

elimde neden hala okumaya direndiðimi bilmediðim bir roman...
kulaklarýmý yýrtan o aðýr ezgi,
ruhumu týrmalamakta

fakat

hiç bir devre isyan etmedim ben
korkakça yazdýðým son öykü vazgeçiriyor beni
/beklemekten/
yorulmuþ ayaklarýmda kor alev þiirlerim
ve ben ne müellif, ne þair, ne sahaf...

süleymaniye’de,
sahaflarýn önündeki çýnarýn altýnda
hiç adressiz bir mektup beklemedim ben


elimde neden okumaya direndiðimi bilmediðim bir roman...




*adý geçen romanda Mümtaz, Þeyh Galib hakkýnda bir kitap yazmaktadýr...
Sosyal Medyada Paylaşın: