Kýyý köylerinde sabahladým Ege’nin...
Derin incisi körfezindeydi.
Sevdalý gibi bakan gözleriyle her gece,
Iþýklarýyla selamlýyordu bu kenti.
Sanki þehre hiç Yunan kokusu sinmemiþti,
Ya da darma duman edilmemiþti,
Atalarýmýz savaþmamýþtý bu uðurda...
Öylesine sakin,
Nazlý nazlý dalgalanýyordu ki deniz...
Sabah kahvaltýlarýnda,
Bir yudum sýcak çayýn içinde
Erirdi dost muhabbetleri.
Kentin sokaklarýndan,
Bir alay taburu edasýyla
Huzur geçerdi.
Ölünün arkasýndan derin yas olur,
Kapanýrdý tüm esnaf kepenkleri.
Düðünlerde bayram havasý eser,
Bayramlarda ise daðýtýrdý bakkal
Çocuklara tüm þekerlemelerini...
Çocukluðumu hatýrlýyorum da,
Aldýðýmýz ekmeðin bereketi olurdu,
Soðuk testi suyunun
Alýþýlmýþ bir tadý.
Þehir hatlarýnda ilerlerken sýkýlmazdýn.
Durup selam veren,
Geçtiðin yollarda gülümseyen
Ýnsanlar olurdu.
Simitçiyi tanýrdýn,
Esnafý bilirdin.
Kan kokmazdý sokaklar...
Yazýn turistleri selamlardý sýcak kumlar,
Kýþýn birden öfkelenen rüzgarlarý...
Cinayeti üçüncü sýnýf romanlardan,
Aþký;
Çanak antenli brezilya dizilerinden bilirdik...
Ticaretin deðil,
Kýþýn yaðan karlarýn üzerinde
Çocuk oyunuydu
Ayak kaydýrmaya çalýþmalar.
Kýyý köylerinde sabahladým Ege’nin...
Ve dün sabah farkettim;
Meðer ne çok þeyi deðiþtirmiþ
Ýnsansýz caddelerin,
Ýnsan olmaya çalýþan gölgeleri...
Artýk fotoðraf albümlerinde selamlayacaklar
Çocuklar,
Geleceði....
Elif SEZGÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.