tanrý ile…
itilmiþ inançlarýn
mezarýydý içim
yokluk zamanlarýndan kalan
dua kýrýntýlarýnda
ne vakit yitirdi hakikati
gazellerden birikmiþ aðulu bir yürek
o vakit anladým
uzak bir yoldun bana
içimde kendisine koþan çýðlýðýn hüznü var
korkulu bir kalýntý gibi seriliyorum kucaðýna
önce bakýþlarýmýz buluþuyor
sonra kitabýmýz
anamýn gözlerine eriyorum
sana adadýðým her mumda
”benim sesim duygusaldýr” demiþtin
acýtmazmýþ daha da derin yarayý
madem öyle
ömre daðýlmýþ bir feryat için
niyedir ki gözyaþý
sevap
sevdiðim aþk’larýn yalaný
günah
sevdiðim aþk’larýn yananý
hep ayaktaydým orada
dimdik
ve bilindik
çok eskidir aslýnda sana ihanetim
kendine aitliðinde senin
hükmünü sürdüðündür
bu maðrur cinnetin
geç verilmiþ hayatýmýn
çizgisiz sabahýnda
dilimde tuzlaþan
kalbimde taþlaþan yaranýn hatýrýna
biliyorum
iyileþebilecek yaralar için
her zaman bir uçurumun var
kýyametimi erteleyip
fýsýldýyorum ölümü ruhuma
hep geç kalmakla sana…