Seni sevmek, Hergün ölmek gibiydi. Bir yaþam boyu durmadan yanmak..., Sensizliðin her gecesinde, Yalnýzlýðýn soðuk kollarýnda yaþamak, ve her sabah Kor alev gibi yanarak uyanmak.
Anlaþýlmaz,vazgeçilmez gibiydin Bir hüzünlü þarký oldun uzaklarda kalan, Bulamazsýn Çoðu zaman bir dost yüzü ararsan, O zaman anlarsýn ki.. Her gün ölen umutlarýn olacaktýr içindeki.
Nereye gidersen git... O vaz geçilmez tutku hep seninle, Seninle o özlem, O aþk, O sevgi Nereye kaçarsan kaç..! bir gün anlarsýn... Bir gün anlayacaksýn seni ne çok sevdiðimi.
Sen vefasýz ve esrarlý.., Birgün sýrrýna varacaksýn nihayetsiz sevgimin, Upuzun bir bekleyiþ olacaktýr senin için, Yýkýlacak hayallerin, Tükenecek umutlarýn Artýk bekleme beni güzçiçeðim Çünkü.... Bir daha sana dönmeyeceðim,
SON VEDAMDIR BU SANA.
Sosyal Medyada Paylaşın:
suskunkalem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.