Þafaklardan medet bekleyen esrarlý gözler, Bir þimþek gibi çakar kör gecelerde, Yüreði koraleve çevirir,kül estirir. Bir sevda þelalesi gibidir ne dert býrakýr nede elem.
Kor parçasý hülyalý gözler.. Yakýþýna müptela oldugum,esiri oldum, En büyük günahlarýyla cehennemde yanmakta gibiyim, Aldý beni benden o hülyalý gözler.
Artýk uzak deðilim,yakýným dersin, Bir nefeslik mesafede,Hasretimde deðilsin. Yansýn bu can davetkar bakýþlarda, Kansýn gönül bunca yaþanmamýþlýklara,
Öyle bir yangýn ki düþer ocaga... Ne yagmuru dindirir gözlerimin ,Nede hasretlere esen rüzgar Sadece,Ýki damla yaþ mirastýr kalan..., O HÜLYALI GÖZLERDE!
Sosyal Medyada Paylaşın:
suskunkalem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.