Ruhumu sarýyor bin çeþit isyan, bedenimi yýrtýp kurtulmak istiyorum. kim koymuþsa beni bu kafese, artýk isyaným var kendimden gidiyorum.
ne kadar mutlu yüz varsa yeryüzünde, ne kadar el varsa,yar avuçlarýnda, ne kadar bebek varsa gülümseyen, onlarý kýskanýyorum,ondandýr artýk gidiyorum.
sarýn beni,sarýn ölüm nöbetleri, kucaklayýn beni hararetle, asýrlardýr kayýp bir dostu görmüþ gibi, allayýp pullayýn,topraða sarýn beni.
yitmeliyim ben de yolum üzre, olacaða çare yok ya,öleceðiz ya birgün, olsun mutluyum alýnyazýmla, gidiyorum ya,göreceðim ya tüm yitirdiklerimi...
ahh ölüm,adýn ne kadar da itici, kim koymuþsa bu adý sen daha doðarken, lanetlemiþ belki de seni bu adla herkes için, herkesin nefretini bilmiþ gibi. Sosyal Medyada Paylaşın:
mustafaaksoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.